1980 li yılların sonlarıydı..mevsim yaz ve günlerden çarşamba,yani Kumru nun hafta günüydü..
çarşamba gününün kalabalığında tüm kumru da enerji dolu bir kalabalık ,yukarı aşağı giden insanlar, köylerden gelen dolmuşlar,kirmit satmaya gelenler yaşamın ve günün gereğini yapan insanlarla doluydu kumru..
Bilenler bilir,kumru Teorik'te açıklanamayan ama Pratikte çok yoğun uygulanan bir Parsel halindedir aslında..
Yukardan erikçeliden girişi Çatılı Karacalar,Şenyurt(Tevkür) ve Yukarki köylere aittir,Fizme boğazı,Dere boğazı o taraftan gelen Köylere, Aşağı kısım Otobüs yazıhaneleri nin bulunduğu kısım ise o taraftaki köylerden gelen insanlara aittir..(köylerin isimlerini bilemediğim için yazamadım)
işte öyle günlerden biriydi,çocukluğun verdiği heyecan la o gün köyden ailemden izinsiz olarak dolmuşlara para vermeden gitmek için bagajına asılıp kumruya gelmiştik iki arkadaş..
dolmuş bahsettiğim şenyurt,çatılı duraklarının olduğu yerde durdu ve biz bagajdan atladık.., daldık kumru nun kalabalığına,
masum çocukluğun heyecanı ile oyuncakçılara,bisiklet kiralayan yerlere hayran hayran bakarak köye dönüş saatine yaklaştık..
dolmuş ağzına kadar dolu olmasına rağmen her zaman bir yolcu beklenirdi,ya pazarda bir şey unutulmuş,yada son anda ekmek alınmaya gidilmiş,biri grebi bileyletmeye vermiş onu bekler,veyahut ineğe aldığı boncuğun rengini beğenmemiş onu değiştirmeye gitmiş ve dolmuş kalkmak için o yolcuyu bekler...kimse şikayet etmez beklenirdi..
işte böyle manzaralarla beklediğimiz dolmuş tam karşısında bir bakkal vardı,tabelasında şöyle yazıyordu,. "EMEK BAKKALİYESİ-REFİK DALGACI."
o gün yine dolmuşun kalkmasını beklerken Refik abi nin bakkalının önünde iki çocuk,ellerinde ki "Balık Kraker" paketini açmış iştahla yiyorlardı..Balık kraker yeni çıkmıştı o zamanlar, yada biz yeni görüyorduk...çocukluk iç güdüsü ile bir paket Balık krakerimiz olsa başka hiç bir şey istemez,durumundaydık arkadaşımla...paramız yoktu kraker almak için.. çocukların yanına yaklaşıp belki bize de ikram ederler düşüncesi ile öylece beklemeye başladık..fakat çocuklar paketleri bitirmek üzerelerdi ve bir tane bile Balık Kraker vermediler bize....sonra bakkalın içinden Ağzında cıgarası ile Hafif kır saçlı Babayiğit bir adam seslendi bize, la uşaklar gelin bakim buraya.! kimin oğlu suz la siz.! dedi..biraz da çekinerek babalarımızın adını söyledik..içeri çağırdı bizi. iki adım ötedeki rafta duran Balık kraker paketlerinden alıp birer tane bize uzattı ve "babanıza selam söyleyin"dedi. aldığımız krakerleri büyük bir sevinçle yemeye başladık.. bir gün bize kraker veren adamın selamını babama söyledim ama kim olduğunu bir türlü anlatamıyordum ..en son şöyle tarif ettim..baba adamın bakkalının tabelasında EMEK BAKKALİYESİ REFİK DALGACI yazıyordu dedim.. tabela zihnime öyle bir kazınmıştı ki ömrümce unutmam mümkün değil...balık krakeri ne zaman görsem ne zaman bu gün çocuklarıma alsam aklıma hemen o an gelir..bize bedava BALIK KRAKER VEREN emek bakkaliyesi REFİK DALGACI..
hakkın rahmetine kavuşmuş dün...boğazım düğümlendi...,taa o günlere tekrar döndüm.."mekanın cennet olsun Refik abi",sevindirdiğin o çocukların dulaları seninle olsun...
sen adımı bile bilmesen de ben senin adını ömrümce unutmayacaklardan biriyim...her balık kraker tanesinde tekrar tekrar hayırla anılacaksın..mekanın cennet olsun..