Bugünün gençliği dün şenyurtta çocuktu...
şimdi o çocuklar büyüdü ve bir çoğunun Çocuğu oldu...
bilmem farkındamısnız 80 li yılların çocuk kuşağı bir başka idi.. sanki çok daha mutlu çok daha samimi ve bu güne kıyasla çok daha Masumdu...
bunun nedeni bence o donemde herşey gibi çocukluk ta doğallığın son demlerini yaşıyordu..
bilgisayarın adının ne olduğu daha bilinmiyordu..
cep telefonu henüz icat edilmemişti...
pokemon kelımesi hiç bir şey ifade etmiyordu..
peki şenyurtta çocuk olmak o zamanlar ne demekti.?
şenyurtta çocuk olmak demek babalarımızın dedelerimizin testerelerini alıp iyi bir tahta bulup ondan teker çıkarmaktı...
henüz araba geçmemiş çamur yollarda kendıni kaybedercesine saatlerce 'pıtık' oynamak demekti..
metrelerce uzaktan bir traktör sesi duyup bütün mahalle tarktörün peşineden koşarak römorkuna asılmak demekti...
bahçe deresindeki yokuştan ayda yılda bir geçen odun yüklü traktörlerin çıkamaması için dua etmek ve çıkamayan traktörün badanajını ve onun şoförü galaycının(Allah rahmet Eylesin) çabasını zevkle seyretmekti..
yazu buazına tüm köyün çocukları toplanarak top oynamaktı...
bir sopanın ucuna iliştirilmiş iki tahta tekerlekten oluşan arabamızla ÇAL a kuşkayasına pesgüdene 'galdürük' toplamaya gitmekti..
yaz mevsimi geldiğinde kiraz ağaçlarına tırmanarak çatlayana kadar kiraz yemekti..
askere giden gençleri yolcu etmek için bağlamaya toplanan kalabalıkta asker annelerinin nişanlılarının eşlerinin ağlamasının anlamını merak etmekti...
her kış mevsiminde sabah erkenden 'kaykı' ları naylonları alıp bulduğumuz her yokuştan son sürat kayınmaktı..
şenyurtta çocuk olmak demek 'bokuç' oynamaktı.. çevürge'ye binmekti; öküz arabası; yüklemekti, cuul yapmaktı; harman sürmekti...
..Şenyurtta çocuk olmak demek bu günün Çocuklarının belkide adını bile bilmediği "düvene" binmekti..
Şenyurtta Çocuk Olmak belkide Hayatımızda sebepsiz yere MUTLU olduğumuz TEK şeydi....